رابطه ی گرایش به ورزش با شادکامی دانشجویان در دانشگاه علوم پزشکی تبریز

مقدمه: این مطالعه با هدف بررسی رابطه گرایش به ورزش با شادکامی در بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام شد. روش شناسی: یک مطالعه توصیفی مقطعی که درسال 1392 و با مشارکت دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز اجرا گردید. حجم نمونه مطالعه طبق جدول مورگان به تعداد 368 نفر محاسبه و به روش تصادفی خوشه¬ای انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات در برگیرنده¬ی سه پرسشنامه بود که برای بررسی شادکامی دانشجویان از پرسشنامه شادکامی آکسفورد که روایی و پایایی آن مورد تایید قرار گرفته بود استفاده شد. روایی محتوایی پرسشنامه های عوامل گرایش و عدم گرایش به ورزش با استفاده از نظرات متخصصین مورد تایید قرار گرفت و پایایی آن نیز طی یک مطالعه پایلوت به روش همسانی درونی تایید گردید. داده¬های به دست آمده از مطالعه با استفاده از روش¬های آماری توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار) و آزمون همبستگی پیرسون با استفاده از نرم افزار spss-18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های تحقیق: بر اساس یافته های مطالعه 7/62% (245 نفر) از دانشجوان مورد مطالعه ورزش می کردند. همچنین نمره کل شادکامی در بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز برابر 13/61 (58/13) بود. در زمینه نمره کل گرایش به ورزش در بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز برابر 88/60 (67/15) بود. همچنین نمره کل عدم گرایش به ورزش در بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز برابر 36/50 (05/19) بود. در رابطه با همبستگی بین شادکامی و نمره گرایش به ورزش تقریبا در مورد تمامی زیر بخش های هر دو حیطه همبستگی معنی دار آماری مستقیم ولی جزئی وجود داشت.